هگل، نظريه‌اي در خصوص صُور انديشه‌اي دارد كه بسيار جالب است. مبتني بر اين نظريه سوژه ذهني هرگز از ميان نمي‌رود، حتي اگر عينيت آن را پايان يافته تلقي كنيم. ايده مقاومت يك ذهنيت و يك انديشه است، جنايات صهيونيست‌ها هرگز باعث تضعيف اين انديشه نمي‌شود؛ حتي اگر صهيونيست‌ها همه فلسطيني‌هاي عالم را بكشند (كه هرگز نخواهند توانست) باز هم انديشه مقاومت در منطقه جاري و ساري است، در نسل‌هاي فلسطين باقي مي‌ماند، بارور شده و شكوفه مي‌زند. بنابراين قبل از هر تحليلي در خصوص منطقه بايد بدانيم در يك سوي اين مناقشه با يك انديشه طرف هستيم كه همواره به رشد و نمو خود ادامه مي‌دهد.
فارغ از اينكه بازندگان و برندگان اين بحران نهايتا كدام طرف‌ها خواهند بود، اين رخداد ابتدا خاورميانه را و سپس جهان را تغيير خواهد داد. در روابط بين‌الملل گفته خواهد شد جهان به قبل و بعد از عمليات توفان الاقصي تقسيم مي‌شود.
بحران اخير از چند منظر سياسي، اقتصادي، اجتماعي و... قابل بررسي است. بازندگان و برندگاني هم بر اين بحران متصور است. روسيه يكي از مهم‌ترين برندگان اين بحران است. در طول سه هفته اخير به جاي نام «اوكراين»، اين«غزه» است كه در راس اخبار جهاني نشسته است. امريكا و غرب كه قبلا همه ظرفيت‌هاي خود را در مسير حمايت از اوكراين متمركز كرده بودند، پس از اين رخداد ناچارند ظرفيت‌هاي خود را ميان اسراييل و اوكراين، تقسيم كنند.
از منظر اقتصادي، سياسي و نظامي روسيه و چين مهم‌ترين برندگان اين رخداد هستند. در اجلاس گروه 20قرار بود كريدوري طراحي شود كه از عربستان به بندر ايلات، سپس عسقلان و سپس حيفا برود. با بحران اخير اين كريدور از دستور كار خارج شد و طرح يك جاده- يك كمربند چين در دستور كار قرار گرفت. از سوي ديگر، افزايش قيمت نفت هم به روسيه كمك مي‌كند تا منابع بيشتري در اختيار بگيرد.
موضوع سازش با اسراييل هم فعلا معناي خود را از دست داده است. اسراييل در يك حركت خزنده به دنبال اين بود كه عادي‌سازي روابط با كشورهاي عربي را دنبال كند. پس از اين بحران، اين راهبرد هم بلاموضوع شده است.
بر اساس اعلام گوترش دبيركل سازمان ملل متحد بحران اخير زاده سركوبي بيش از نيم قرني است كه توسط اسراييل صورت مي‌گيرد. ديگر برنده استراتژيك اين بحران، فلسطيني‌ها هستند؛ چرا كه توانستند تندروهاي صهيونيستي را پس از دهه‌ها عقب برانند و زمينه خروج آنها از حاكميت را فراهم كنند. امروز جامعه اسراييلي تندروها را مسوول بحران ايجاد شده مي‌دانند و به دنبال زدن مهر پايان بر حيات حزب ليكود هستند. اين بحران در ذات خود تغيير را جست‌وجو مي‌كند؛ پس از اين رخداد موازنه در خاورمیانه بر هم خورده است.
امروز منطقه از حوزه توازن خارج شده است و در راستاي شكل دادن توازن طرف‌هاي مختلف تلاش مي‌كنند. سناريوهای مختلفي را در منطقه مي‌توان متصور شد. برخي به دنبال آن هستند كه مديريت تشكيلات خودگردان را به غزه هم بكشانند. اين امر امكان‌پذير نخواهد بود، حماس و مقاومت يك انديشه و يك صورت ذهني در افكار مردم منطقه است و هرگز نمي‌توان آن را از بين برد. ممكن است از نظر نظامي بتوان فشارهايي متوجه آن ساخت اما اين انديشه از ميان رفتني نيست.
سناريوي ديگر مشاركت عربستان در حاكميت غزه است كه اين هم بيشتر به يك شوخي شبيه است. يكي ديگر از سناريوها، ايجاد يك شوراي قيموميت توسط سازمان ملل متحد است. برخي كشورها كنار هم جمع شوند و شورايي شكل دهند تا امور غزه، دنبال شود. همه اين سناريوها منوط به نتيجه نبرد زميني اسراييل در منطقه است. نتيجه اين نبرد مشخص مي‌كند كه كدام نوع از توزان قرار است در منطقه شكل بگيرد.
در كنار اين موارد يكي از نكات مهم و كليدي در اين بحران، مشكلات اقتصادي است كه اسراييل را با چالش‌هاي جدي در درون قلمروي اشغالي مواجه مي‌كند. ذات اسراييلي‌ها با سود اقتصادي و رشد پول و مالي گره خورده است. بحران اخير اما باعث شده اسراييل در دورن مرزهايش با مشكلات اقتصادي فراواني مواجه شود. از ميان رفتن كسب و كارهاي خرد و متوسط، آسيب ديدن ساختارهاي توليدي و توقف بسياري از پروژه‌هاي تجاري، رهاورد اقتصادي اسراييل از بحران اخير بوده است. اين روند بدون ترديد در ادامه باعث افزايش اعتراضات داخلي خواهد شد. نتيجه اين اعتراضات هم در انتخابات آينده اين رژيم نمايان خواهد شد.
